बोध घ्यावा..

पैसे असुन साधं राहीलं तर *भिकारडा म्हणतात ...*

पैसा ब-यापैकी खर्च केला तर *माजुरडा म्हणतात ...*

सगळ्यांशी मनमोकळेपणानं बोललं तर *बकबक करतो म्हणतात ...*

कमी बोललो तर *स्वतःला शहाणा समजतो म्हणतात ...*

दानधर्म नाही केला तर *कंजुष मारवाडी म्हणतात ...*

भरपुर दानधर्म केला तर *दोन नंबर पैसेवाला म्हणतात ...*

बायकोचं ऐकलं तर *बायकोचा बैल म्हणतात ...*

बायकोचं नाही ऐकलं तर *काहीतरी भानगड आहे म्हणतात ...*

तब्बेत चांगली तर *फुकटंच खाऊन सुटलाय म्हणतात ...*

तब्बेत कमी केली तर *काहीतरी आजार झाला असणार असं म्हणतात ...*

सगळ्या कार्यक्रमांना हजेरी लावली तर *ह्याला काही काम धंदा नाही असं म्हणतात ...*

कार्यक्रमांना नाही गेलं तर *ह्याला माणुसकी नाही म्हणतात ...*

समाजासाठी काही केले तर *या पाठिमागे काही स्वार्थ असणार असं म्हणतात ...*

समाजासाठी काही नाही केले तर *काही कामाचा नाही असं म्हणतात ...*

*लोक पायी चालु देत नाहीत, अन गाढवावर बसुही देत नाहीत ...*

लोक सगळी अशीच असतात, ते त्यांच काम करत असतात, *आपण आपलं काम करायचं ...*

शेवटी आपलं आपणच ठरवायचं जीवन कसं जगायचं, याचाच अर्थ 

*ऐकावे जनाचे करावे मनाचे*

🙏🏻👌🏻🙏🏻👌🏻🙏🏻

मनात घर करुन जाईल

*मित्रानो 2 मिनिट वेळ काढून नक्की वाचा खूप सुंदर आहे*

   *मनात घर करुन जाईल*

👌👌👌👌👌👌👌👌👌एक आंधळा भिकारी रस्त्यावर

एका बाजूला बसलेला.

त्याच्याकडे कुणाचेही लक्ष नाही.

तो एवढा दरिद्री आहे की त्याला अश्रू देखील महाग झालेत. गेली कित्येक वर्षे तो रडलेला नाही.

एक लेखक पूर्णपणे दिवाळं वाजलेला. 

खिशात दमडीदेखील नाही आणि फिरायला बाहेर पडतो.

त्याची नजर त्या भिका-याकडे

आणि त्याच्या त्या करूण अवस्थेकडे जाते.

त्या भिक-याच्या बाजूला एक पाटी

आणि दोन-तीन खडू पडलेले.

हा लेखक त्या भिक-याकडे जातो आणि म्हणतो, "मित्रा, मी एक लेखक आहे, ज्याच्याकडे एक पै देखील नाही, पण माझ्याकडे कला आहे. माझ्याकडे शब्दांची शक्ती आहे. ती मी तुला देऊ शकतो. तुझ्या परवानगीने मी या पाटीवर काही लिहू का?"

"साहेब" भिकारी म्हणतो,

"माझ्याशी कुणी बोलतदेखील नाही. मी एक गरीब आंधळा भिकारी. तुम्हाला त्या पाटीचं जे ठीक वाटतं ते करा."

तो लेखक त्या पाटीवर

काहीतरी लिहून निघुन जातो.

त्या क्षणापासून भिका-याच्या लक्षात येते की, एकदम जाणा-या - येणा-यांपैकी प्रत्येकजण त्याच्याजवळ थांबून त्याच्यापुढ्यात पैसे टाकू लागलाय.

थोड्याच वेळात तिथे पैशाची रास जमते.

तो भिकारी बेचैन होतो.

नाण्यांची रास वाढतच जाते.

तो एवढा अस्वस्थ होतो की 

पैसे टाकणा-यांपैकी एकाचा हात पकडतो आणि म्हणतो, "साहेब, माफ करा तुमचा हात पकडल्याबद्दल. मी एक गरीब आंधळा भिकारी आहे. मला कृपा करुन जर या पाटीवर काय लिहीलंय ते वाचून दाखवलेत तर फार उपकार होतील हो."

तो माणूस पाटी उचलतो

आणि वाचायला लागतो.

*"वसंत ऋतू म्हणजे बहरलेली सृष्टी*

*आणि माझ्या नशिबी हरवलेली दृष्टी."*

भिका-याच्या गालावरुन

अश्रू ओघळायला लागतात.

आयुष्य कुणी जास्त जाणलं?

या ओळी लिहीणा-या लेखकानं?

त्या ओळी वाचून पैसे

टाकणा-या लोकांनी?

कि इतक्या वर्षांनी रडणा-या

त्या भिका-यानं?

*तुमचे डोळे चांगले असतील तर तुम्ही जगाच्या प्रेमात पडाल...*

*पण जर तुमची वाणी गोड असेल  तर हे जग तुमच्या प्रेमात पडेल...*

माणसाला बोलायला शिकण्यास

(किमान) २ वर्ष लागतात...

*पण "काय बोलावे?"*

*हे शिकण्यास पूर्ण आयुष्य निघून जाते...*

*ओढ म्हणजे काय?*

*हे जीव लावल्याशिवाय कळत नाही...*

*प्रेम म्हणजे काय?*

*हे स्वतः केल्याशिवाय कळत नाही...*

*विरह म्हणजे काय?*

*हे प्रेमात पडल्याशिवाय कळत नाही...*

*जिंकण म्हणजे काय?*

*हे हरल्याशिवाय कळत नाही...*

*दुःख म्हणजे काय?*

*हे अपेक्षाभंग झाल्याशिवाय कळत नाही...*

*सुख म्हणजे काय?*

*हे दुसऱ्याच्या हास्यात शोधल्याशिवाय कळत नाही...*

*समाधान म्हणजे काय?*

*हे आपल्यात शोधल्याशिवाय कळत नाही...*

*मैत्री म्हणजे काय?*

*हे ती केल्याशिवाय कळत नाही...*

*आपली माणस कोण?*

*हे संकटांशिवाय कळत नाही...*

*सत्य म्हणजे काय?*

*हे डोळे उघडल्याशिवाय कळत नाही...*

*उत्तर म्हणजे काय?*

*हे प्रश्न पडल्याशिवाय कळत नाही...*

*जबाबदारी म्हणजे काय?*

  *हे त्या सांभाळल्या शिवाय कळत नाही...*

*काळ म्हणजे काय? हे तो निसटून गेल्याशिवाय कळत नाही...*

✌🎭✌

Word of encouragement

🙋‍♂ I walked into a hotel and after going thru the menu, I ordered some food. After about 20mins a group of men and women walked in & ordered theirs. To my dismay, these folks got served first. I watched as they began to eat & laugh heartily. I even overheard one of them bragging about how he's connected to everyone in the hotel and I felt mocked.

I decided to leave. Unable to take it anymore, I called the waiter. He calmly told me : _"Yours is a special order, being prepared by the chief chef himself. Theirs orders were prepared hurriedly by students on attachment because the top chefs are busy with yours. That's why they were served first. Please have some juice as you wait"._ I calmed down & waited patiently.

Shortly after, my meal was served by 6 waiters. Unknown to me, the owner of the hotel (who happened to be an old long lost friend of mine) saw me when I entered and decided to surprise me. She changed my simple meal to a five-star meal. The party at the other table were shocked. They couldn't stop staring. Suddenly they were the ones murmuring, asking why they didn't get that kind of service and meal.

Such is life ! Some people are ahead of you and are eating now, laughing at you and talking about how they are smarter, wiser and better than you, how they are well connected, blessed, have money and are enjoying life. You are waiting tirelessly wondering why its taking so long to breakthrough, You endure mockery and humiliation. May be you've contemplated suicide, gone through depression or suffered severe mental anxiety.

Don't you worry ! The owner of the world has seen you & doesn't want you to be served a simple meal like those making a mockery of you.

You're waiting long because yours is a special meal. It takes time to prepare. And only chief chefs prepare them. 

Wait for your meal and relax. When it comes that laughing party will be silenced for good. 

 _*Stay blessed enjoy your day ! This is my word of encouragement to you today for a better tomorrow.*_ 

🙏

बाप कुठे काय करतो?

बाप कुठे काय करतो? 

तो तर काय घराबाहेरच असतो. 

सकाळी निघतो, धक्के खात कामावर जातो, संध्याकाळी थकून घरी येतो. 

घरी आल्या आल्या तक्रारी ऐकतो… इतकंच?

यात काय विशेष? बाप कुठे काय करतो? 

शाळेची फिस, घरचा महिन्याचा किराणा, लाईटबिल, फोनबील…

सगळं मॅनेज करतो. महिनाअखेरीस पाय ओढत घराकडे येतो. 

घर चालवण्यासाठी वेळप्रसंगी उधारी करतो, ती कशीतरी फेडतो… 

पण बाप कुठे काय करतो? 

मुलांच्या दुखण्याखुपण्यावर अस्वस्थ होतो. 

कुशीत घेऊन झोपत नसेल कदाचित, पण रात्रभर तो ही जागा राहतो. 

म्हाताऱ्यांची आजारपणे, हॉस्पिटलचा खर्च सगळ्यांची तरतूद करतो. 

स्वतःची दुखणी मात्र अंगावरच काढतो. 

पण त्याला कोण विचारतो? कारण असंही बाप कुठे काय करतो? 

कुटुंबासाठी लढतो, कधी जिंकतो कधी हारतो. 

लढाईत झालेल्या जखमांना अलगद लपवतो. कुटुंबासमोर हसतो. 

पुरुष आहे ना तो? त्याला रडण्याची परवानगी कुठे? 

सर्व प्रसंग आनंदाने साजरे करून तो मात्र मनातच कुढतो. 

छ्या राव… बाप कुठे काय करतो?

हे जीवन सुंदर आहे.

*हे जीवन सुंदर आहे...अशी आंतरिक मानसिकता ठेवा व ते सुंदर जगायला सुरवात करा.....*     

*सर्व मानसिक रुग्ण दवाखान्यातच नसतात, काही आपल्या जवळपासही असतात*

मी माझी पत्नी व मुलगी माझ्या गाडीने एका ठिकाणी चाललो  होतो.  मी आरामात गाडी  चालवत होतो तेवढ्यात एक कार अचानक पार्किंगमधून निघून रोडवर आली. मी जोराचा  ब्रेक लावला  आणि कार आणि माझे गाडीचा  अपघात होता-होता राहिला. कारचालकाची चूक असूनही तो रागामध्ये मला घालून-पाडून बोलू लागला.

मी  कारचालकावर क्रोधीत झालो  नाही आणि त्यालाच सॉरी म्हणून पुढे निघून गेलो. पत्नीला व माझ्या मुलीला कार चालकाचे वर्तन पाहून खूप राग आला होता आणि माझ्या मुलीने  मला विचारले- बाबा त्या कार चालकाला काहीही न बोलता तसेच कसे काय जाऊ दिले? त्याची चूक असूनही तो तुम्हाला किती वाईट बोलून गेला. आपले नशीब चांगले म्हणून आपण वाचलो अन्यथा आता दवाखान्यात असतो.

मी म्हणालो, हे बघ बाळ अनेक लोक  कचऱ्याचा ट्रक प्रमाणे असतात. हे लोक खूप कचरा आपल्या डोक्यात घेऊन फिरत असतात. *ज्या गोष्टींची आयुष्यात काहीच गरज नाही त्या गोष्टी मेहनत करून जोडत राहतात उदा. क्रोध, घृणा, चिंता, निराशा इ*.

अशा लोकांच्या डोक्यात कचरा जास्त असतो आणि हे आपले ओझे कमी करण्यासाठी इतरांवर हा कचरा फेकण्याचा शोधात राहतात. यामुळे *मी अशा लोकांपासून दूर राहतो आणि दुरूनच स्मितहास्य करून त्यांना वाटी लावतो. कारण अशा लोकांनी फेकलेल्या कचऱ्याचा मी स्वीकार केला तर मीसुद्धा कचऱ्याचा एक ट्रक बनेल आणि स्वतःसोबतच जवळपास असलेल्या लोकांवरही कचरा फेकत राहील*.

मला असे वाटते की, *आयुष्य खूप सुंदर आहे*. यामुळे जे आपल्याशी चांगले वागतात त्यांना धन्यवाद म्हणा आणि जे लोक वाईट वागतात त्यांना मोठ्या मनाने माफ करा. आपण हे नेहमी लक्षात ठेवावे की, *सर्व मानसिक रुग्ण फक्त हॉस्पिटलमध्ये नसतात तर काही आपल्या जवळपासही फिरत राहतात*.

 शेतामध्ये बी पेरले नाही तर निसर्ग ती जमीन गवताने (घासफूस) भरून टाकतो. याचप्रमाणे *आपण डोक्यामध्ये सकारात्मक विचार भरले नाही तर नकारात्मक विचार आपली जागा बनवतात*. 

 ज्याच्याकडे जे आहे तो तेच वाटत राहतो. *सुखी माणूस सुख, दुःखी माणूस दुःख, ज्ञानी माणूस ज्ञान, योगी माणूस योग,  भ्रमित माणूस  भ्रम आणि भयभीत माणूस भय वाटत राहतो*.

 - जो स्वतःवरच प्रेम करू शकत नाही, कायम दुःखी आणि आजारी राहणे पसंत करतो त्याला इतरांचे सुख तरी कसे भावणार. तो इतरांवर निर्व्याज प्रेमही करू शकत नाही

     *म्हणून स्वतःही खूष राहा व इतरांना पण खूष  ठेवून आपल्या पुण्याइची बँक भरा*

*म्हणून मी नेहमी माझ्या कडे येणाऱ्या साधकाना सांगतो हे जीवन सुंदर आहे...अशी आंतरिक मानसिकता ठेवा व ते सुंदर जगायला सुरवात करा.....* 

https://www.youtube.com/channel/UCCtzjU_bsdm0cKxxsieDSEg

*योगसद्गुरु*